Humanity on the microscope

Σκεφτόμενη ποιο θα είναι το θέμα του επόμενου post,απόφασισα να γράψω για τα 6 πιο γνωστά πειράματα με κέντρο τον άνθρωπο(γνωστό είναι και το πείραμα του Παβλόφ,καθώς όμως περιέχει πειράματα σε ζώο-τον σκύλο του Παβλόφ-,δεν ήθελα να αναφερθώ σε αυτό.)Έκανα,λοιπόν,την έρευνά μου και ανακάλυψα ορισμένα πειράματα,τα οποία έχουν αφήσει εποχή όχι μόνο με τον τρόπο που έγιναν αλλά και ο σκοπός που κρυβόταν πίσω από αυτό.Ας ξεκινήσουμε όμως.


1.To πείραμα της αϋπνίας:

Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 1940,κατά την οποία Ρώσοι ερευνητές κράτησαν 5 άτομα άγρυπνα για 15 ημέρες,χρησιμοποιώντας γι'αυτόν το σκοπό ένα αέριο,που βρισκόταν ακόμα σε πειραματικό στάδιο.Το περιβάλλον στο οποίο ήταν συγκεντρωμένοι ήταν απομονωμένο,ώστε να ελέγχεται η συγκέντρωση του αερίου,καθώς σε μεγάλες συγκεντρώσεις θα ήταν θανατηφόρο.Να σημειωθεί,ότι οι κρατούμενοι ήταν πολιτικοί κρατούμενοι που κρίθηκαν εχθροί του πολιτεύματος κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.Στο χώρο αυτό υπήρχαν μικρόφωνα και μερικά μικρά παράθυρα κατασκευασμένα από χοντρό γυαλί,με τα οποίο μπορούσες να βλέπεις  μέσα στο δωμάτιο,αλλά φαινόταν σαν καθρέφτης(κάτι σαν τα δωμάτια ανάκρισης,μόνο που ήταν πιο μικρά και στρογγυλά).Επιπλέον,μέσα στο δωμάτιο υπήρχαν βιβλία,νερό,κρεβάτια,τουαλέτα και τρόφιμα αρκετά για να αντέξουν για μήνες.

Τις πρώτες 5 ημέρες δεν υπήρξε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα.Οι κρατούμενοι δεν διαμαρτύρονταν καθόλου.Αξίζει να σημειωθεί,ότι οι ερευνητές είχαν υποσχεθεί στους κρατούμενους πως αν καταφέρουν να παραμείνουν ξύπνιοι για 30 μέρες συνεχόμενα θα αφεθούν ελεύθεροι.Οι δραστηριότητες και οι συζητήσεις των κρατούμενων παρακολουθούνταν συνεχώς.Κύριο θέμα των συζητήσεων μεταξύ των κρατούμενων ήταν διάφορες τραυματικές εμεπιρίες που είχαν υποστεί στο παρελθόν.Από την 4η μέρα και μετά οι συζητήσεις γίνονταν όλο και πιο σκοτεινές.
Μετά από 5 μέρες άρχισαν να γίνονται περίεργα πράγματα.Οι κρατούμενοι διαμαρτύρονταν ότι οδηγούνταν στην παράνοια.Σταμάτησαν να μιλάνε μεταξύ τους και άρχισαν να μιλούν στους καθρέφτες και στα μικρόφωνα με σκοπό να κερδίσουν την εύνοια των ερευνητών προδίδοντας τους άλλους συγκρατούμενούς τους.Στην αρχή οι ερευνητές πίστεψαν ότι υπεύθυνο για τα γεγονόταν αυτά ήταν το αέριο που ενέπνεαν.

Μετά από 9 μέρες,ένας από τους κρατούμενους άρχισε να ουρλιάζει.Περπάταγε πάνω-κάτω και ούρλιαζε επί 3 συνεχόμενες ώρες τόσο δυνατά,ώσπου μετά δεν ακουγόταν τίποτα άλλο πέρα από μικρά σκουξίματα.Οι φωνητικές του χορδές είχαν σκιστεί.Η απάθεια των υπολοίππων μπροστά σε αυτό το θέμαμα ήταν εμφανής,απλά συνέχιζαν να μιλούν στα παράθυρα και στα μικρόφωνα,μέχρι που κι ένας άλλος κρατούμενος άρχιζε να ουρλιάζει.Οι υπόλοιποι έσκιζαν τα βιβλία και κόλλαγαν τις σελίδες πάνω στα τζάμια.Στη συνέχεια ακολούθησε απόλυτη σιωπή.

Με 5 άτομα στο δωμάτιο και την σιωπή να επικρατεί,3 μέρες μετά οι ερευνητές έλεγχαν κάθε ώρα τα μικρόφωνα για να δουν αν λειτουργούν,αφού τους φαίνονταν περίεργο που δεν μίλαγε κανείς πια.

Το πρωϊ της 14ης ημέρας,οι ερευνητές αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την ενδοεπικοινωνία,ώστε να λάβουν κάποια αντίδραση αφού άρχισαν να ανησυχούν γι'αυτούς.Έτσι,λοιπόν,τους είπαν πως θα μπουν μέσα για να ελέγξουν τα μικρόφωνα,όμως όλοι τους πρέπει να μείνουν ξαπλωμένοι,αλλιώς θα τους πυροβολούσαν.Αν το κατάφερναν αυτό,θα απελευθέρωναν έναν από αυτούς.

Τελικά,τα μεσάνυχτα της 15ης μέρας ο θάλαμος άνοιξε,αποβάλλοντας έτσι το αέριο και αντικαταστώντας το με καθαρό αέρα.Οι κρατούμενοι,όμως,τους ικέτευαν να βάλουν πίσω το αέριο.Στρατιώτες μπήκαν μέσα στο θάλαμο.Τότε άρχιζαν να ουρλιάζουν κρατούμενοι και στρατιώτες μαζί.Από τους κρατούμενους είχαν επιζήσει οι 4 από τους 5 κι αυτοί δεν ήταν και στην καλύτερη ''ζωντανή'' κατάσταση.Από την 5η μέρα και με΄τα κανένα από τα τρόφιμα δεν είχε αγγιχτεί.Υπήρχαν κομμάτια κρέατος από τα πόδια του νεκρού κρατουμένου χωμένα στη σχάρα στο πάτωμα που υπήρχε για να φεύγει το νερό,με αποτέλεσμα να έχει συσσωρευτεί μια μικρή στάθμη νερού και αίματος κάτω.Οι 4 ''επιζώντες'' είχαν σκισμένο δέρμα και μύες παντού.Τα κατεστραμμένα τους δάχτυλα έδειχναν ότι τα τραύματα είχαν γίνει με τα χέρια και όχι με τα δόντια, ενώ κατάλαβαν ότι τα περισσότερα τα είχε κάνει ο καθένας στον εαυτό του και όχι μεταξύ τους.Όλα τα όργανα στην κοιλιακή χώρα των κρατουμένων είχαν βγει.Τα πνευμόνια,η καρδιά και το διάφραγμα είχαν μείνει στη θέση τους.Το περισσότερο δέρμα στον θώρακα είχε βγει, με αποτέλεσμα να φαίνονται καθαρά τα πνευμόνια.Τα όργανα που είχαν βγάλει ήταν ανέπαφα κάτω.Τα στομάχια τους έκαναν κανονικά πέψη, όχι φαγητό βέβαια, αλλά μέρη του ίδιου τους του σώματος που είχαν φάει πριν.
Οι περισσότεροι Ρώσοι στρατιώτες ήταν στις ειδικές δυνάμεις,όμως,δεν δέχτηκαν να ξαναμπούν  μέσα και να βγάλουν τους κρατούμενους.Ούρλιαζαν να κλείσουν τον θάλαμο και να ξαναβάλουν το αέριο για να μην τους πάρει ο ύπνος.
Οι κρατούμενοι αντιστάθηκαν σθεναρά,όταν οι στρατιώτες προσπάθησαν να τους βγάλουν από το δωμάτιο.Μάλιστα,ένας στρατιώτης πέθανε,αφού του έσκισαν την καρωτίδα και ενός άλλου του έβγαλαν τους όρχεις με τα δόντια.Άλλοι 5 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους τις επόμενες μέρες,όχι,όμως,από τραύματα,αλλά επειδή αυτοκτόνησαν.
Μέσα στον χαμό που επικρατούσε ένας κρατούμενος έπαθε ρήξη στο σπλήνα και άρχισε να αιμοραγεί ασταμάτητα.Οι ερευνητές προσπάθησαν να τον ναρκώσουν αλλά αυτό αποδείχθηκε αδύνατον.έτσι,λοιπόν,αποφάσισαν να του δώσουν την δεκαπλάσια ποσότητα μορφίνης από αυτή που θα του έδιναν κανονικά,αλλά τίποτα.Ο κρατούμενος παλεύοντας σαν τρελός για να ελευθερωθεί,έσπασε τα πλευρά και τα χέρια ενός γιατρού.Σε όλη τη διάρκεια φώναζε συνέχεια ''Κι άλλο''.Η καρδιά του δούλεψε για μερικά λεπτά,ώσπου έμεινε σιωπηλός στο τέλος.Οι υπόλοιποι 3 μεταφέρθηκαν σε ιατρική μονάδα,οι 2 εκ των οποίων που είχαν τις χορδές τους ανέπαφες,το μόνο που ζητούσαν ήταν και άλλο αέριο για να κρατηθούν ξύπνιοι.

Ένας κρατούμενος που βρισκόταν στην χειρότερη κατάσταση,μπήκε  στο χειρουργείο για να του βάλουν τα όργανα πίσω στη θέση τους.Δεν μπορούσαν,όμως,να του κάνουν με τίποτα αναισθησία όσο κι αν προσπαθούσαν.Όταν προσπάθησαν να του δώσουν αναισθητικό αέριο πάλεψε σαν τρελός σκίζοντας τα δερμάτινα λουριά που τον κρατούσαν στο κρεβάτι και πέταξε κάτω τους πιο δυνατούς στρατιώτες που τον κράταγαν.Τότε του έδωσαν μεγαλύτερη δόση αναισθητικού.Τα βλέφαρά του έκλεισαν σιγά-σιγά και η καρδιά του αμέσως σταμάτησε.Στην νεκροψία φάνηκε ότι το αίμα του είχε τριπλάσια συγκέντρωση οξυγόνου από το κανονικό.Είχε σπάσει 9 κόκκαλα στην προσπάθειά του να μην τον ναρκώσουν και είχε σκίσει τους περισσότερους μύς γύρω τους.
Οι φωνητικές του πρώτου κρατούμενου που είχε αρχίζει να ουρλιάζει είχαν καταστραφεί εντελώς.Όταν οι γιατροί επιχείρησαν να του χορηγήσουν αναισθητικό,ώστε να γίνει το χειρουργείο αρνήθηκε.Έτσι,ο γιατρός ρώτησε τον κρατούμενο αν θέλει να γίνει χωρίς αναισθησία κι αυτός απάντησε με ένα απλό νεύμα.Καθ’όλη τη διάρκεια της 6ωρης επέμβασης για να βάλουν οι γιατροί τα όργανά του στη θέση τους δεν αντέδρασε καθόλου ενώ μία έντρομη νοσοκόμα ανέφερε ότι όταν τα μάτια της συναντιόντουσαν με του κρατούμενου,αυτός της χαμογελούσε.

Το ίδιο χειρουργείο πραγματοποιήθηκε και στους υπόλοιπους 2 κρατούμενους χωρίς αναισιθησία.Όμως αυτούς χρειάστηκε να τους παραλύσουν. Οι χειρούργοι αδυνατούσαν να κάνουν τη δουλεία τους αφού οι ασθενείς γελούσαν καθ’όλη τη διάρκεια της διαδικασίας και τους ακολουθούσαν με τα μάτια. Όταν μιλούσαν, απλά ζήταγαν και άλλο από το αέριο που τους κράταγε ξύπνιους. Όταν τους ρώταγαν γιατί έβγαλαν τα όργανά τους από μέσα τους, και γιατί ήθελαν και άλλο αέριο έπαιρναν τους απαντούσαν:''Πρέπει να μείνω ξύπνιος.''

Οι 3 κρατούμενοι που επέζησαν,αποφασίστηκε να μεταφερθούν και πάλι πίσω στον θάλαμο,παρά τις αντιρρήσεις των ερευνητών,οι οποίοι ήθελαν να προχωρήσουν σε ευθανασία.Οι ανώτεροι,όμως,αξιωματικοί ήθελαν να συνεχιστεί το πείραμα.Προτού μπουν στον θάλαμο,συνδέθηκαν με ηλεκτρογράφημα.Μόλις τους είπαν ότι θα τους βάλουν στο θάλαμο,σταμάτησαν να παλεύουν. Ενώ ήταν έξω, προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να μείνουν ξύπνιοι. Ένας μουρμούραγε,ένας άλλος έσφιγγε συνέχεια τους μυς των ποδιών του ενώ ένας άλλος ανοιγόκλεινε τα μάτια του πολύ γρήγορα.

Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα έδειχνε απίστευτα αποτελέσματα μόλις συνδέθηκε στον πρώτο κρατούμενο,καθώς τα κύματα του εγκεφάλου του ήταν κανονικά την περισσότερη ώρα, αλλά μετά από λίγη ώρα έσβηναν χωρίς λόγο και “ξαναζωντάνευαν” έτσι απλά. Σαν να νέκρωνε ο εγκέφαλος για λίγα δευτερόλεπτα και μετά να ξαναέμπαινε σε λειτουργία.Τελικά, τα μάτια του έκλεισαν,τα κύματα άλλαξαν σε αυτά του βαθύ ύπνου, και η καρδιά του σταμάτησε.

Ο άλλος κρατούμενος ούρλιαζε να ξαναμπεί στον θάλαμο.Ο ανώτερος αξιωματούχος έδωσε εντολή να μπουν οι κρατούμενοι στο θάλαμο μαζί με 3 ερευνητές. Ένας από αυτούς τους 3, αμέσως τράβηξε όπλο και πυροβόλησε εν ψυχρώ τον ανώτερό του, και μετά έστρεψε το όπλο στο μουγγό κρατούμενο και του φύτεψε και αυτού μία σφαίρα στο κεφάλι. Φώναξε στον τελευταίο κρατούμενο ότι δεν θα μπει στο δωμάτιο με αυτόν, σκοτώνοντας και αυτόν με μια σφαίρα στην καρδιά.

Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα σταμάτησε να λαμβάνει και ο κρατούμενος ψιθύρισε πριν πεθάνει:''Τόσο κοντά στην ελευθερία.''

2.Το Πείραμα φυλάκισης του Στάνφορντ:

Στη δεκαετία του 1970,πραγματοποιήθηκε το γνωστό ''Πείραμα φυλάκισης του Πανεπιστημίου Στάνφορντ'',με σκοπό να ερευνήσει τις επιπτώσεις στην ψυχολογία των ατόμων,ανάλογα με ποια θέση εξουσίας λάμβαναν ή όχι.Επικεφαλής αυτής της έρευνας ήταν ο καθηγητής Φίλιπ Ζιμπάρτνο.Από τους 70 φοιτητές επιλέχθηκαν οι 24 ώστε να παίξουν τους ρόλους των φυλακιζόμενων και των δεσμοφυλάκων αντίστοιχα.Η επιλογή των υποψηφίων έγινε με βάση την απουσία ψυχολογικών και ιατρικών προβλημάτων, αλλά και ποινικού μητρώου, έτσι ώστε να αποτελούν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα για την επιστημονική παρατήρηση.Οι ρόλοι μοιράστηκαν μετά από ρίψη κέρματος (κορώνα ή γράμματα).Για τη διεξαγωγή του "Πειράματος των φυλακών του Στάνφορντ", ο Ζιμπάρντο κατασκεύασε ένα ομοίωμα σωφρονιστικού ιδρύματος στο υπόγειο του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ.

Οι φυλακισμένοι και οι δεσμοφύλακες μπήκαν κατευθείαν στους ρόλους τους,παίρνοντάς τους όμως στα σοβαρά,με αποτέλεσμα να προκύψουν προβλήματα με επικίνδυνα και καταστροφικά αποτελέσματα.Το ένα τρίτο από τους φρουρούς κρίθηκε ότι επέδειξαν "γνήσια" σαδιστικές τάσεις, με αποτέλεσμα αρκετοί φυλακισμένοι να τραυματιστούν ψυχολογικά και δύο από τους φοιτητές να αποχωρήσουν νωρίς από το πείραμα.Μετά την κατάρρευση ενός φοιτητή από τις απάμθρωπες συνθήκες που επικρατούσαν στη φυλακή και συνειδητοποιώντας τα καταστροφικά αποτέλεσματα που είχε αυτό το πείραμα,κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τόσο οι φυλακισμένοι όσο και οι δεσμοφύλακες είχαν ταυτιστεί υπερβολικά με τους ρόλους τους και γι'αυτό αποφάσισε να το τερματιίσει 6 ημέρες μετά.Αυτό έδειξε ότι οι προσωπικότητες των ανθρώπων θα μπορούσαν να αλλοιωθούν όταν τους δίνεται κάποια θέση εξουσίας.



3.Το πείραμα του Μίλγκραμ:

Το 1961,με αφορμή τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί που είχαν γίνει πριν λίγα χρόνια,ο 27 χρονος καθηγητής ψυχολογίας Στάνλεϊ Μίλγκραμ αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.έτσι,λοιπόν,μάζεψε  ορισμένους εθελοντές,φοιτητές κυρίως και ξεκίνησε το πείραμα.Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και ο ένας έπαιρνε το ρόλο του ''μαθητευομένου'' και ο άλλος του ''δασκάλου''.Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος.Ο πειραματιστής δίνει την εντολή στον δάσκαλο να λέει την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στον μαθητευόμενο.Αν κάνει λάθος θα πρέπει να σηκώσει τον μοχλό με τον οποίο θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ.Σε κάθε λάθος θα σηκώνει κι από ένα μοχλό.Το πείραμα αρχίζει και η πρώτη απάντηση του ''μαθητή'' είναι σωστή.Η επόμενη,όμως,είναι λάθος,γι'αυτό σύμφωνα με τον ''πειραματιστή'' θα πρέπει να υποστεί το σοκ.Έτσι και γίνεται.Όταν ο ''μαθητής'' ξανακάνει λάθος,τα βολτ αυξάνονται στα 30.Ο ''μαθητής'' λέει πως θέλει να φύγει και πως δεν θέλει να συμμετάσχει άλλο στο πείραμα.Ο ''πειραματιστής'',όμως, λέει στον ''δάσκαλο'' να συνεχίσει.Τα βολτ αυξάνονται.Φτάνουν στα 200.Ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του ''μαθητή'' που εκλιπαρεί πια για την ζωή του.Ο ''δάσκαλος'' κοιτάει τον ''πειραματιστή'' όμως αυτός του δίνει την εντολή να συνεχίσει.Πλέον δεν ακούγεται καμία απάντηση.''Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.'',λέει ο ''πειραματιστής'' στον ''δάσκαλο''.Στα 345 βολτ ο ''μαθητής'' είναι πια αναίσθητος.Ο ''δάσκαλος'', ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.''Μην ανησυχείτε'', λέει εκείνος, ''το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο..Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.''

''Μα είναι λιπόθυμος'', λέει ο ''δάσκαλος''.''Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί.Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.''
Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας ‘τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις.Δυστυχώς έκαναν λάθος.

Μόλις το 5% των ''δασκάλων'' αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν,συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή. Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ. Και το 65%..Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό,τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!



4.Πείραμα Bystander Effect:

Το Bystander effect (η επίδραση των παρευρισκομένων) ή αλλιώς το σύνδρομο Genovese είναι ένα φαινόμενο κοινωνικής ψυχολογίας στο οποίο τα άτομα αρνούνται να πάρουν την ευθύνη ή να δώσουν βοήθεια όταν άλλα άτομα είναι παρόντα.Η πρώτη φορά που άρχισαν να το ερευνούν ήταν το 1964 όταν η Kitty Genovese (ηλικίας 28) μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου έξω από το σπίτι της στη Νέα Υόρκη. Ο δρόμος ήταν πολυσύχναστος και περίπου 38 άτομα (γείτονες και περαστικοί) που είδαν τη δολοφονία δεν κάλεσαν την αστυνομία ούτε έδωσαν κάποια βοήθεια! Από τότε το φαινόμενο αυτό άρχισε να ερευνάται και πήρε την επιστημονική του ονομασία από το επίθετο του θύματος (σύνδρομο Genovese).Έτσι λοιπόν, οι John Darley και Bibb Latane αποφάσισαν να κάνουν το εξής πείραμα.Ζήτησαν από εθελοντές, να λάβουν μέρος σε μία συζήτηση όπου θα συζητούσαν με αγνώστους πολύ προσωπικά θέματα.Κάθε συνομιλητής, θα ήταν σε διαφορετικό δωμάτιο και θα συζητούσαν μέσω ενδοεπικοινωνίας.Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ένας από τους συνομιλητές θα πάθαινε κρίση επιληψίας. Πώς θα αντιδρούσαν οι συνομιλητές του;Όταν η συζήτηση γινόταν μεταξύ δύο ατόμων και ο ένας πάθαινε επιληψία,το 85% των συνομιλητών,έβγαινε από το δωμάτιο και έψαχνε να τον βρει και να τον βοηθήσει. Όταν όμως τους δινόταν η εντύπωση πως τους ακούν ακόμα 3 άτομα, μόλις το 31% βγήκε από το δωμάτιο αναζητώντας τον χρήζοντα βοήθειας.

5.Το πείραμα του Ash:

Το 1951 ο Αμερικανός ψυχολόγος J. E. Asch αποφάσισε να κάνει ένα πείραμα.Έδειξε σε έξι πρόσωπα μια γραμμή ορισμένου μήκους και τους ζήτησε να βρουν την αντίστοιχη τους, ανάμεσα σε τρεις άλλες που είχαν κι αυτές παρουσιαστεί στον πίνακα.Από τις τρεις επιλογές που είχαν η σωστή ήταν ολοφάνερα σωστή, αφού οι άλλες δύο ήταν αρκετά μικρότερες.Βέβαια,ο πειραματιστής είχε στήσει μια συνομωσία:Οι πέντε από τους έξι «εθελοντές» ήταν υπάλληλοι του επιστήμονα. Σε αυτούς είχε δοθεί η εντολή να διαλέξουν ομόφωνα, χωρίς να δείξουν καμία αμφιβολία, μία λάθος γραμμή.Οι πέντε υπάλληλοι «διάλεγαν» πρώτοι και μετά, αφού είχε ακούσει τους προηγούμενους, ήταν η σειρά του αληθινού πειραματόζωου να διαλέξει.Τα περισσότερα από τα υποκείμενα του πειράματος, ενώ έβλεπαν ότι η γραμμή που είχαν διαλέξει οι προηγούμενοι ήταν λάθος, επέλεγαν την ίδια –τη λάθος!Και το πιο περίεργο, ίσως το πιο σημαντικό, είναι ότι μόλις το υποκείμενο μάθαινε τη συνομωσία δεν παραδεχόταν ότι διάλεξε τη λανθασμένη γραμμή υποκύπτοντας στην πίεση της..''κοινής γνώμης'', αλλά ότι ήταν δικό του λάθος, αβλεψία, ανοησία, κακή εκτίμηση.Προτιμούσε να πιστεύει ότι έκανε λάθος, παρά ότι φέρθηκε «αγελαία».

Ο Ας απέδειξε (ή τουλάχιστον κατέδειξε, γιατί όπως έχουμε πει στις κοινωνικές επιστήμες δεν υπάρχει απόδειξη) ότι η πνευματική ανεξαρτησία του ανθρώπου είναι ένας μύθος.Οι άνθρωποι πρωτίστως θέλουμε να ανήκουμε στο σύνολο –ή σε κάποιο υποσύνολο.Για να το κάνουμε αυτό είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε όποια διαφορετική ιδέα και σκέψη έχουμε, προκειμένου να γίνουμε αρεστοί.Για να λες την αλήθεια (την αλήθεια σου, αυτό που εσύ αναγνωρίζεις ως αληθινό) πρέπει να είσαι θαρραλέος.Όταν οι πάντες σου λένε ότι η γραμμή που βλέπεις είναι η σωστή, ενώ εσύ βλέπεις ότι είναι λάθος, χρειάζεται μεγάλο θάρρος για να πεις αυτό που πιστεύεις.


6.Το πείραμα του David Reimer:

Το 1966, όταν ο Bruce Reimer ήταν 8 μηνών, κάποια προβλήματα που είχε στην ούρηση οδήγησαν σε περιτομή στο πέος του, η οποία αποδείχθηκε καταστροφική καθώς προκάλεσε εκτεταμένες βλάβες. Τότε ο ψυχολόγος John Money πρότεινε να γίνει μια αλλαγή φύλου στο 21 μηνών μωρό, κατά την οποία του αφαιρέθηκαν οι όρχεις και δημιουργήθηκε τεχνητός κόλπος. Οι γονείς συμφώνησαν, αλλά δε γνώριζαν ότι αυτό που ήθελε ο Money ήταν να χρρησιμοποιήσει το David ως μέρος του πειράματός του για να αποδείξει ότι το περιβάλλον των παιδιών καθορίζει την ταυτότητά του και όχι οι βιολογικοί παράγοντες.Ο Bruce μετονομάστηκε σε Brenda και ανατράφηκε ως κορίτσι. Όμως το πείραμα του Money απέτυχε.Ο Bruce λειτουργούσε σαν φυσιολογικό αγόρι σε όλη την παιδική του ηλικία, κάνοντας την οικογένεια του να μετανιώνει για την απόφασή της.Όταν ήταν 14 ετών του είπαν την αλήθεια, παρά τις συστάσεις του ψυχολόγου να μη γίνει ποτέ αυτό και αποφάσισε να υποβληθεί σε επεμβάσεις ώστε να ξαναγίνει άνδρας με το όνομα David.Ο ίδιος αυτοκτόνησε σε ηλικία 38 ετών.

Εδώ υπάρχουν και μερικά βιντεάκια από κάποια πειράματα που μπορείτε να δείτε.

Το πείραμα φυλάκισης Στάνφορντ:

Το πείραμα του Μίλιγκραμ:

Το πείραμα Bystander Effect:

Το πείραμα του Ash:

Το πείραμα του David Reimer:

Αυτά ήταν,λοιπόν,τα 6 πιο γνωστά πειράματα με κέντρο τον άνθρωπο.Κατά τη γνώμη μου; Ορισμένα βάρβαρα!Στο όνομα της επιστήμης έχουν γίνει απάνθρωπες πράξεις..

Στα σχόλια γράψτε μου ποιο πείραμα σας κίνησε το ενδιαφέρον; Τί πιστεύετε γι'αυτό;

Εμείς θα τα πούμε την επόμενη φορά!

-Peace&Love